بررسی رابطه بین روش‌های جلب مشارکت با انجام فعالیت‌های داوطلبانه در بین داوطلبان جمعیت هلال‌احمر استان کهگیلویه و بویراحمد در سال 1389

مقدمه: با توجه به گسترش روزافزون علم و تکنولو&zwj;ژی روز، روند جلب همکاری افراد متفاوت تر از گذشته است و اتخاذ شیوه و روش مناسب در دعوت به عضویت مردم حائز اهمیت می‌باشد. این پژوهش از این حیث که در بر گیرنده نگرش‌ها و عملکردهای داوطلبان جمعیت هلال احمر استان کهگیلویه و بویراحمد در زمان حضور در یکی از گروه‌های داوطلبی است، می‌تواند نتایجی را به دنبال داشته باشد که با تکیه بر آنها برای تداوم جلب مشارکت‌های مردمی استراتژی مناسبی اتخاذ گردد. روش‌ها: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی برروی 400 نفر از داوطلبان استان کهگیلویه و بویر احمد در سال 1389 است. روش پژوهش در این مطالعه، روش همبستگی و ابزار سنجش، پرسشنامه محقق ساخته بود که به شیوه طیف لیکرت طراحی شد. پرسشنامه متشکل از چهل سؤال بود که متغیر مستقل، یعنی روش‌های جلب مشارکت مردم، سه خرده مقیاس (روش‌های چهره به چهره، روش‌های تبلیغات و روش‌های گروه سازی) و متغیر وابسته یعنی انجام فعالیت‌های داوطلبانه چهار خرده مقیاس (انجام فعالیت‌های داوطلبانه گروه‌های حمایت، مهارت، مشارکت و هدایت) را بررسی می‌کرد. یافته‌ها: براساس یافته‌های این پژوهش، با استفاده از آزمون مجذور کای معلوم شد که از نظر پاسخگویان، بین میزان مشارکت در فعالیت‌های داوطلبانه با میزان استفاده از روش‌های جلب مشارکت رابطه معنی داری وجود دارد (05/0P<). نتیجه گیری: روش‌های جلب مشارکت تأثیر بالایی در انجام فعالیت‌های داوطلبانه دارد. به تناسب شرایط خاص گروه‌ها ونیز خصوصیات خاص فرهنگی و امکانات موجود می‌توان هم به صورت فردی و هم به صورت گروهی، زمینه‌های جلب مشارکت افراد در فعالیت‌های داوطلبانه را فراهم کرد.